تاثیر نورپردازی شهری در ارتقاء امنیت شهری

شاید از دیرباز ترس از تاریکی، بزرگترین ترس( فوبیای) انسان بوده باشد. علت آن را هم می توان در عدم اطمینان نسبت به تاریکی جست و جو کرد. همین اساس است که بیشترین آمار جرم و سرقت و جنایت مربوط به مناطق تاریک و در شب است. ناگفته پیداست که بهترین راه غلبه بر این مشکل وجود نور و روشنایی است.

امروزه رهانیدن شهرها از چنگال تاریکی تنها به روشن کردن تعدادی چراغ محدود نمی شود، بلکه فراتر از آن بوده و به حیطه ای جدید به نام نورپردازی قدم می گذارد. نورپردازی به معنای عام خود، استفاده از نور و متریال نوری در جهت آذین بندی و تزئین شهر است ولی در معنای خاص و کاربردی، نورپردازی کاستن از خشونت المان های سرد و بی روح شهری، تنوع دادن به محیط های مختلف از جمله پارک ها ، خیابان ها، پل ها و … و سرگرم کردن و بخشیدن لذت به نگاه های شهروندان است.

از این رو در هر مکانی که نوری به جز جنبه ی روشن نمودن محیط در حال پخش باشد، ناخود آگاه نظر انسان بدان جلب می شود و جلب نظر انسان یعنی امنیت محیط و دور شدن از نا امنی و خطا.

از دیدگاهی دیگر می توان به نورپردازی و تاثیر آن در امنیت رانندگی و کاستن از تصادفات پرداخت. شاید در نگاه اول به نظر برسد که المان های نورپردازی سبب کاهش تمرکز رانندگان شود، حال آنکه طبق تجارب رانندگان، نورپردازی شهری در اغلب موارد باعث کنترل سرعت خودروها و موتورسیکلت ها در معابر شهری میشود. (از جمله درخواست سرنشینان جهت تماشای نورپردازی و …)

تمامی موارد ذکر شده در صورتی کاربرد دارند که نورپردازی شهری به صورت صحیح و بر مبنای اصول علمی صورت گرفته باشد.

در این زمینه شما می توانید از مشورت کارشناسان شرکت پایا رسا الکترونیک که سابقه ای ده ساله در نورپردازی اصولی شهری را داد استفاده نموده و شهر و منطقه ی محل سکونت خود را با پایارسا الکترونیک به محلی زیباتر ، امن تر و محبوب تر تبدیل کنید.

همان طور که می دانید احساس ترس یا امنیت عاملی است که در دسترسی به فضای شهر مؤثر است . طراحی برخی شهر ها ممکن است به گونه ای باشد که امکان استفاده از فضای شهری را محدود کند .

علاوه برآن شرایط اجتماعی در برخی محله ها می‌تواند به گونه‌ای باشد که دسترسی به فضای شهری را برای بعضی گروه‌های اجتماعی محدود کند به طور مثال مناطقی که نا امن هستند و معتادان یا فروشندگان مواد مخدر در آن جا حضور دارند، شهروندان عادی که در آن مناطق ساکن هستند در همه زمان ها نمی توانند به راحتی تردد کنند .

شهرداری تهران اخیرا نظرسنجی انجام داده است که درآن به موضوع ترس و فضای شهری پرداخته شده است .در این نظر سنجی از شهروندان پرسیده شده که وقتی هوا تاریک می‌شود تا چه حد از رفت و آمد به صورت تنها احساس خطر می‌کنند؟ ۳۷ درصد احساس امنیت می‌کنند ولی ۴۴ درصد، احساس ترس و عدم امنیت می کنند .

باتوجه به آمار به دست آمده می توان نتیجه گرفت احساس ترس و امنیت توزیع دو قطبی دارد و در این مورد اشتراک نظر وجود ندارد.مشخص است که زنان در جامعه بیشتر احساس ترس و عدم امنیت دارند . در زنان از هر 8 نفر یک نفر احساس ترس می کند در صورتی که این نسبت در مردان 8/0 است  بنابراین می توان گفت فضای شهر برای زنان ناامن تر است و محدودیت های بیشتری را برای آنان در دسترسی به فضاهای شهری ایجاد می کند .

درآمارها دیده شده است که با افزایش سن بر احساس عدم امنیت افراد افزوده شده است . در بین گروه های سنی 15-19 کمترین میزان احساس خطر بیان شده است . هرچه سن افراد از این بازه بالاتر رود به تدریح بر احساس عدم امنیت آن ها افزوده می شود .

احساس امنیت افرادتا حد زیادی با وضعیت روشنایی معابر در شب رابطه دارد . شهروندانی که معابر محله خود را در شب تاریک دانسته‌اند و وضعیت روشنایی آن را نامناسب توصیف کرده‌اند، احساس عدم امنیت بیشتری را ابراز کرده‌اند.

در تهران ساکنین مناطق 9،19،8،7 بیشترین آمار احساس عدم امنیت را داشته اند و براساس آمار به دست آمده بیشترین احساس امنیت مربوط به مناطق 12 ، 20 ، 10،11 بوده است . بخش زیادی از این احساس امنیت به میزان روشنایی معابر منطقه و محله باز می‌گردد و برخی دیگر هم احتمالاً به فضای اجتماعی آن. همچنین به سن و سال و دیگر ویژگی‌های فردی ساکنان نیز مربوط می‌شود.

در ادامه می توانید آمار پاسخ گویان مناطق مختلف تهران به نظر سنجی را ببینید .همان طور که می بینید تفاوت‌های منطقه‌ای به ظاهر از روال خاصی تبعیت نمی‌کندو اعداد به دست آمده به احتمال زیاد متأثر از ویژگی خاص مناطق از حیث نور خیابان یا وجود افراد مزاحم و نورپردازی شهری است.